Melisa Hazar Çallı - Kampanya Sayfası

Neden Koşuyorum

Merhaba 🐾
3 yıl oldu ben bu eve geleli, apartmanın altında bazı geceler aç bazı geceler susuz ama her gece korkarak yaşamımı deneyimlemeye çalışıyordum. Belki de orda kalsam pek uzun surmeyecek olan yaşamımı...
Nezleydim,pek nefes alamıyordum,sürekli hapşırıyordum. Güçsüzdüm kendimi dışardaki kötülüklere karşı koruyamıyordum.
Çaresizdim.. Bilmiyordum, bilemiyordum ne yapacağımı. Nasıl da kocamandı herşey, arabalar, özellikle çöp arabası herşeyi yiyen koca bir dev adeta..
Çok soğuk,uğultulu,korkunç bir gecede (siyah rengi hiç sevmem o yüzden geceyi de sevmem! Bana hep bilinmezliği çağrıstırır.),küçücük olmuş ,soğuktan kendimi korumak için patilerimi başımın altına,burnumu bacaklarımın arasına sokmuş öylece duruyordum. İçimde bir his vardı,”ya sabahı göremezsem”
Bulunduğum alanda en fazla bir karış yer kaplıyor ve çok korkuyordum. Aniden biri geldi yanıma,ellerini açtı ve benimle konuşmaya başladı. Nasıl olabilirdi ki böyle bir şey ??? Sanki konuştuğumu duyuyor gibiydi. Rüya mıydı ki? Yooo, uyumuyordum. Şey dedi,
“Merhaba,Üşüyor musun? “Usulca başımla cevap verdim. “Peki ya aç mısın?” Korktum. Cevap veremedim. Korktuğumu hissettti.
“Korkma dedi benden sana zarar gelmez”
Beni eline almak istedi. O kadar korktum ki hemen aşağıya indim,kaçtım. Sonra gözlerinin içine bakti,kötü birine benzemiyordu...”Gerçekten mi?” Yoksa kibritçi kız masalındaki gibi rüya mı görüyordum.
Bir cesaret geldi. “Başımı yasladım ayaklarına, mazur gör korkumu, ürkekliğimi “dedim. Ve o garip saçlı kız cevap verdi. “Çok tatlısın,benimle gel sadece bir kaç lokma bir şey ye ve istersen yine git”
Tamam dedim ve takip ettim. Uzun uzun merdivenleri çıktık bir kapıya ulaştık. Gürültülü açıldı kapı... İçerisi sıcaktı ve şeker gibi bir şeyler kokuyordu.(sonra öğreneceğim ki kekmiş onlar)
Bir kaç dilim peynir yedim. Biraz başımı dayadım garip saçlı kızın ayaklarına,kucağına almak istedi. İzin vermedim, ya canımı acıtırsa??? (Bilmiyorum ki dokunulmak nasıl bir his , deneyimlemedim ki hiç.. Yalnız çok enteresan bir şey vardı. Benim düşünduklerimi okuyor gibi,her düşündüğüme bir cevabı vardı. “Hayır evde bizden başka kimse yok,kimse sana zarar vermeyecek prenses” diyordu. Aniden çişim geldi,korkudan..Eyvah ya kötü bir şey olursa bilmiyorum ki burda nereye yapabilirim. Merdivenlerden koşarak aşağıya indim. Kız arkamdan “Gitme dedi..”
“Kal... Yanımda”
Bir süre hep bekledim,gelip beni yeniden çağırmasını ve o kız vazgeçmedi. Geldi,çağırdı birlikte merdivenleri tırmandık. Bazen girerken korksam da bir gün benim evim olabilir mi diye sorgulayarak dolaşıyordum. Ve inanmayacaksınız belki ama , orası benim evim oldu. Ben o garip saçlı kız “Melisa’nın prensesi,sırdaşı” oldum. Sıcacık bir yuvam, türlü oyuncaklarım , seyirlik kuşlarım, hiç bitmeyen bir tabak mamam hatta bir televizyonum bile var (büyük kedi belgeseli izlemeyi seviyorum da..)
En çok folyo topları,gece 04.30 da koşmayı,Melisa ile muhabbetlerimizi seviyorum.
Yalnız uyumayı hiç mi hiç sevmiyorum. Benimkiler koşucu oldukları için, bazen beni yalnız bırakıyorlar.
Yalnız bu haftasonu benden izin aldılar, benim gibi kardeşler sokakta kalmasın,canları yanmasın tedavi olsunlar diye yardım toplamak için koşmaya gideceklermiş. Ne güzel bir amaç değil mi?
Lafı fazla uzatmayalım dedi Melisa, o zaman size patili gunleeer😻

Benek kızdan kalemi almak çok zor oldu yazası varmış. 3 Mart Pazar “HAÇİKO” için Runatolia’da koşuyorum. Desteklerinizi bekliyorum.

Sevgiyle...

Eğer Melisa Hazar Çallı isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)