Fuat Arslan - Kampanya Sayfası

Neden Koşuyorum

Sevgili Dostlar,

1992 - 2002 yılları arasında 10 yıl Bornova Anadolu Lisesi Eğitim Vakfı (BALEV) Burs Kulübü başkanı olarak görev yapma onurunu yaşadım. Gereksinim duyan çocuklarımıza, gençlerimize burs verebilmek benim için her zaman tarifsiz bir mutluluk oldu. Verilen burs elbette çok büyük bir para değil ama onu namerde muhtaç olmaktan kurtarsın yeter. Karanlık ellerin sahte şefkatine kanmasın yeter…

BALEV Burs Kulübünde görev alan tüm arkadaşlarımızla birlikte kurumsallaşmaya ve şeffaf olmaya çalıştık. Neden öyle davranıldığının ve o kuralın neden konulduğunun net bir açıklaması olmasına özen gösterdik. Ekip arkadaşlarımızla birlikte BALEV Burs Kulübünü sadece Bornova Anadolu Lisesi öğrencilerine değil erişebildiği, duyabildiği tüm Türkiye’deki okullarda okuyan ve gereksinimi olan öğrencilere burs veren bir kurum haline getirmeye çalıştık. Bağışlanan her kuruşun şahin gibi bekçisi olduk ve doğru öğrencilere bağlanması için var gücümüzle çalıştık; gerektiğinde tek tek isteklilerin evlerini ziyaret ettik. Sonrasında bayrağı bizden sonra gelen Baldaşlarımıza devrettik.

Ana amacımız pırıl pırıl gençlerimizin fikri hür, vicdanı hür birer birey olabilmeleri için çorbaya bir tutam tuz atabilmek idi. Burslarımız hep karşılıksız oldu. Tek hayalimiz, burs alan öğrencilerimizin ileride elleri ekmek tuttuğunda, kendiliklerinden BALEV’in kapısını çalarak bir zamanlar kendilerinin duyduğu gibi gereksinim duyan bir kardeşlerine burs vermeleri idi. Sonraki yıllarda bunun tek tek gerçekleştiğini gördüğümüzdeki sevincimiz de tarifsizdi…

Bornova Anadolu Lisesi Eğitim Vakfı, bünyesindeki Burs Kulübü aracılığıyla, Türkiye’de “burs verme” işini en iyi yapan birkaç vakıftan biri olmuştur. Bendeniz şimdi bu yaşta Avrasya maratonunda iyilik peşinde adım adım koşmaya çalışacağım. Amacım BALEV Burs Kulübü için bağış toplamak; yanan bu meşalenin ateşini beslemektir. Sizden ricam ister 10 lira, ister 100 lira, ister 1.000 lira gönlünüzden ne koparsa, dilediğiniz tutardaki bir bağış yaparak gençlerimize BALEV aracılığı ile destek olmanızdır. Ne olur yarınlarımızı emanet edeceğimiz gençlerimizi karanlık ellere bırakmayalım. Onları Atatürk gençleri olarak yürüdükleri yolda yalnız bırakmayalım. Bağışlarımızı lütfen www.ipk.adimadim.org üzerinden yapalım.

Burs Kulübü başkanı olarak görev yaptığım yıllarda görevli arkadaşlarımızla birlikte aylık verilen bursların yanı sıra bir Burs Kulübü havuzu oluşturmuş, burada biriken tutarı ise iki dini bayram ve yılbaşında olmak üzere yılda üç kez aylık burslara ilaveten burs alan öğrenci kardeşlerimize vermeye başlamış idik. Bunu ilk kez yaptığımızda ise aşağıda bir örneğini okuyacağınız sevinçler yaşanmıştı. O yıllarda iletişim olanakları kısıtlı olduğundan burs alan öğrencilerimize “hesabınıza ek para yatırılmıştır” gibi bir bilgiyi kendilerine iletememiştik. İyi ki de iletememişiz… Lütfen alttaki yazıyı okuyun ve lütfen böylesi sevinçlerin devamı için siz de küçük veya büyük bir yardımda bulunun. Gelin canlar birlikte ve yürek yüreğe “İstanbul-2018-BALEV-Gelecek Aşkına Koşuyoruz” diyelim… Bağışlarınızda Kampanya Koşucu Kodum CC30903 belirtmeyi unutmayınız lütfen.

Bornova Anadolu Lisesi Eğitim Vakfı için iyilik peşinde koşuyorum!

Sadece şikayet etmiyorum değiştirmeye çalışıyorum, adımlarımla çevremdekileri harekete geçirmeye çalışıyorum, farkındalık yaratıyorum

İstanbul-2018-BALEV-Gelecek Aşkına Koşuyoruz projesini destekleyeceğim. 11 Kasım 2018 günü İyilik Peşinde Koşacağım, adımlarıma anlam katacağım. Koşumu desteklersen beni çok mutlu edersin.

Bir Balev bursiyerinin 1 yıllık burs maliyeti 2000 TL dir

Bağış yapmak çok kolay. Aşağıdaki bağlantıya giderek bu kampanya için hazırladığım sayfamda hem şu anda kaç kişiden bağış topladığımı görebilirsin hem de istersen bağış yapabilirsin.

Beni desteklemek için sen de bağış yap
https://bagis.adimadim.org?ccid=CC30903

Kampanyamın son durumunu merak ediyorsan
http://ipk.adimadim.org/kampanya/CC30903

Selam ve sevgilerimle.

Fuat ARSLAN

Bornova Anadolu Lisesi 1979 mezunu


Merhaba,

Bir kış gecesinde (Yılın ilk gecelerinden biriydi) liseden beri
tanıdığım can dostumla Ankara'nın soğuk caddelerinde yürüyorduk. Tüm
bankaları tek tek dolaşarak ailelerimizden para gelip gelmediğine bakıyor ve
her geçen dakika umudumuzu biraz daha kaybediyorduk. Cebimizde sigara
alacak paramız yoktu; evde yiyecek yemeğimiz de yoktu. Yıllardır aynı havayı
soluyan iki dosttuk yalnızca, başka hiçbir şeyimiz yoktu.

Sonunda Vakıfbank'a geldik. Durağımız değildi aslında; önünden geçip
gidecektik. Benimkiler "BAL Bursun yatmış mıdır, bir baksana" dediler. Ben
de "Daha geçen hafta yattı, hiç şansımız yok" dedim. Ama yine de yöneldik
“ATM”ye doğru...

Hesabımda 10 milyon TL vardı (burs miktarı kadar bir para idi)
Yılbaşı için sürpriz yapmak istemişlerdi sanırım. İki dosttuk, ikimiz de önce
inanamadık; sonra da çığlıklar attık mutluluktan ve birbirimizin
gözyaşlarını sildik titreyen ellerimizle. O gün onlara şunu demiştim:
"Birileri, kendilerinden küçücük paralar ayırırken birilerinin yüreklerine bu
kadar mutluluk ve sevgi doldurduklarını biliyorlar mı acaba? Yüzlerimizdeki
gülücükleri onlara borçlu olduğumuzu biliyorlar mı acaba? Biz bu gece aç da
kalabilirdik; ölmezdik de. Ama onlar sevgilerini yolladılar bize. Ankara'ya
palmiyeleri gönderdiler ellerimizde büyütelim diye. Martıları gönderdiler
yüzlerimizde uçuralım diye. Ve aslında, yaptıkları şeyin göründüğünden çok
ama çok daha değerli olduğunu hiç bilmiyorlar."

Ankara'da geçirdiğim beş yıl boyunca hep bir meleğin beni koruduğunu
hissettim. Yalnızca en aç, en umutsuz ya da en parasız zamanlarımda değil;
kendimi en sevilmeyen, aranıp sorulmayan; buz gibi Ankara'da ayakta
kalmaya çalışan zavallı garip bir insan olarak hissettiğim zamanlarda da
aslında hiç de zavallı olmadığımı hissettiren bir melekti bu. En beklenmedik
zamanlarda varlığını bana anımsatarak beni hep uçurumların köşelerinden
çekip kurtaran bir melekti. Her zaman güler yüzlü, şefkatli, eli açıktı. Ve
her zaman tatlı sürprizler yaparak beni mutlu etti. Dünyaya en küskün olduğum
zamanlarda bile sırtımı ona rahatlıkla yaslayabildim. Birilerinin ne olursa
olsun beni düşündüğünü ve gözettiğini bilerek yaşadım 5 koca yılı. Ve bir de
söz verdim kendime. Bir gün ben de kardeşlerimin, benim abla ve ağabeylerim
için hissettiğim sevgi ve minnettarlığı benim için hissetmesi için elimden
gelen her şeyi yapacaktım.

Ve simdi sözümü tutma zamanı geldi. Bu beni çok ama çok mutlu
ediyor.

Beş yıl boyunca BAL bursiyeri olmuş biri olarak yaşamında güzel
şeylerin eksikliğini hisseden herkese sesleniyorum: Adını sanını
bilmediğiniz, belki yüzünü bile görmediğiniz gencecik, başarılı ama bir o
kadar da kırılgan yüreklerin; adını sanını bilmediği, belki yüzünü bile
görmediği sizlere duyduğu o tarifsiz sevgiyi tatmayı deneyin. Yüzlerinde
sizi düşünürken oluşan gülümsemeyi gözünüzde canlandırın. Ve arayın “Emine
Abla”yı. Burs vermek için başvurun…

Yaşadığınıza dair bir iz bırakın dünyaya.


Selamlar,

BURCU S.

Eğer Fuat Arslan isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)