Ezgi Bayındır - Kampanya Sayfası

Neden Koşuyorum

Herkese merhaba,
Sizlere bugün bir hikâye anlatacağım. Neden “Cinsel Şiddetle Mücadele Derneği” için 12 Kasım 2017 tarihinde İstanbul Maratonu’nda15K koşacağımın hikâyesi bu. Cinsel şiddet erkeğe karşı da(ki Ensar Vakfı’nda yaşananları hepimiz biliyoruz) kadına karşı da aynı şekilde tehlikeli ancak ben size kadın gözünden kısa birkaç hikaye anlatacağım bugün.

Cinsel şiddetle ilk karşılaşmam bundan 20 yıl öncesine dayanıyor. Belki karşılaşma değil de farkına varma diyebiliriz. Bize yardıma gelen Zarife Abla’nın yüzünün sol tarafında gördüğüm henüz kabuk bağlamamış kocaman yaralarla hala canla başla çocuklarına ekmek götürmek için (annemin “lütfen dinlen, bugün çalışma” demesine rağmen) temizlik yaparken yüzünden düşen gözyaşlarında gördüm. O zaman çocuk aklı ile ruhundaki yaraları göremedim. Şimdi düşünüyorum da yüzündeki, bedenindeki yaralar kapanıyordu Zarife Abla’nın ama ya ruhundaki, kalbindeki yaralar?

Sonra ufak ufak büyüdükçe “kadın” olmanın iyi mi kötü mü olduğu aklımı karıştırdı. Maça gidiyordum, koskoca adamlar “a**na koyayım” diye bağırıyorlardı, “karı gibi oynama şu topla” diyorlardı. Onlar dedikçe ben utanıyordum, öyle utanıyordum ki. O formanın beyazı ile suratımın beyazı birbirine karışıyordu. Kadın olmak kötü bir şey miydi?
Kendimi bildikçe vücuduma sahip çıkmam gerektiğini öğrendim. Çünkü benim etim, benim memem tahrik unsuru sayılıyordu. Şimdi ne zaman otobüse, minibüse binsem “ablacım, gel buraya otur” dediklerini duysam yine mi diyorum. Öyle bir toplumdayız ki resmen kodlanmış tenime, aklıma gece tek başına ıssız yollarda yürüme, otobüste dikkat et, memeni kapa, eteğin usturuplu olsun. Aslında ben de tüm insanlar gibi serbestçe “göğsümü gere gere” kadın olduğumu, bundan memnun olduğumu haykırmak istiyorum toplumsal cinsiyet temelli şiddeti yenip.

Fazla uzatmadan son bir şey anlatacağım size; gökkuşağını. O gökkuşağı bayrağının altında hep birlikte, el ele, kalp kalbe yürüyemediğimiz için cinsel kimlikleri yüzünden hunharca cinayete kurban giden, dışlanan, ötekileştirilen LGBTT’lerin hikâyesini anlatmak isterdim size. Belki de keşke hikâye olsaydı dediğimiz, milyonlarca gerçek kahramanları gazetelerde artık haber değeri bile olmayan. Bilmiyorum, anlatmama gerek var mı?

Cinsel şiddet her yerde. Sokakta, evde, otobüste, maçta ve senin aklına gelebilecek her yerde. Şimdi ben de “Değişim Benimle Başlar” eğitimleri ile bu karanlık içinde el yordamı ile ilerlemeye çalışan gençler için, ebeveynler için, eğitimciler için ışık tutmak istiyorum.

Sizi seviyorum, çok seviyorum.
Ezgi

Eğer Ezgi Bayındır isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)