Kendimi bildim bileli, bir yaşlıya, bir çocuğa, sağlığını kaybetmiş insana, eğitim için can atan ama ulaşamayana, sokaktaki hayvana el uzatma, dokunma isteğim içimde vardı. Tek başıma küçücük katkılarımla bunu gerçekleştirmeye çalıştım…
Okudum, Mimar oldum, çok severek yaptığım bir mesleğim oldu. Bu alanda gönüllü işler yaptım, gönüllülüğün ruhumu beslediğini deneyimledim… …
Spora ilgim ve yatkınlığım vardı, yelken sporu yapmaya başladım. Bu spor için kondisyon kazanmak için koşmam lazım dedim, Adım Adım ile karşılaştım.
2014 soğuk bir Aralık gününde 40 yaşında Adım Adım ile koşmaya başladım. 1km bile koşamazken bir baktım ki Runatolia 2015 de 10k koştum, üstelik bunu “Kadınların Okuryazarlığını Artırmaya” yarayacak bir faydaya dönüştürdüm.
Böylelikle kendimi, 40 yaşıma kadar beni ben yapan şeyleri bir arada bulduğum kocaman bir ailenin içinde buldum … Hayatıma hem ruhuma, hem bedenime, hem çevreme, hem aileme, hem sevdiklerime faydasını hissettiğim bir hareket girdi. Onlarca STK tanıdım, onlarca kalbi iyilik için çarpan insan ile tanıştım. Artık Adım Adım hayatımın vazgeçilmez bir parçası, bunun da ötesinde bu oluşumu ve hareketi yaymak, çoğaltmak, büyütmek için elimden gelen tüm çabayı ve enerjiyi vermek istiyorum.
Artık ben sosyal etki yaratan, gönüllü, koşucu bir mimarım.