Övünç Çeliker - Kampanya Sayfası

Neden Koşuyorum

Merhaba sevgili dostlar,

Umarım güzel bir gün geçiriyorsunuzdur. Umarım, Dünya üzerindeki bir çok insanın, canlının sahip olmadığı birşeye an itibariyle sahip olduğunuz için şanslı olduğunuzu biliyor ve şükrediyorsunuzdur. Çünkü maalesef dünyanın birçok yerinde birçok zorluk yaşayan insanlar, canlılar var…

Çokta uzun yazıp sıkmak istemiyorum. Çünkü biliyorum ki aslında hepimiz herşeyin farkındayız. Maalesef Dünya’mız çok iyi bir yer değil. Çizgi romanlardaki gibi bir kahramanın gelip bir anda herşeyi düzeltmeyeceğini düşünüyorsunuz ama bence bu mümkün.

Dünya’nın iyi bir yer olmamasında kimlerin etkisi olduğu çok uzun süre tartışılabilir. Ama, buna etkisi olmayan ve doğrudan etkilenen bir grup var maalesef; çocuklarımız… Sizin, benim, soyadımızı taşıyan bize anne baba diyen miniklerden bahsetmiyorum sadece, hepsinden bahsediyorum. Kimsesiz olan, sokakta olan, ailesinden mahrum olan, savaşın ortasında kalan, hasta olan… Seslerini duyuramayan, ama aslında en çok duyulması gereken grup. Çocuklarımız... Dünya’nın geleceği… Bizlerin artık görevlerimizden elimizi ayağımızı çekeceğimiz zamanlar onlar çıkacak sahneye. Yaşlılık sebebiyle yaşadığımız rahatsızlıklarımızı tedavi edecekler. Işıklarda elimizden tutup karşıdan karşıya geçirecekler. Hikayelerimize, fıkralarımıza gülüp bizi kendimize önemli hissettirecekler… Bizden sonraki en az 1-2 nesil ile birlikte yaşayacağız, aynı dünyayı paylaşacağız. Onlara bırakacağımız Dünya, aslında kendi Dünya’mız…

Şu anda bunları yapabileceklerinden habersiz bir çoğu. Savaşları durdurabilecek güçte olduklarını, hastalıkları yok edebileceklerini, Dünya’yı daha güzel biryer yapabileceklerini bilmiyorlar. Çünkü başka bir dertleri var. Oyun oynamak, hayal kurmak… Dert etmeleri gereken tek şey… Tabi ki bu kadar şanslı olmayanları var…

Hasta olan miniklerimiz var maalesef… Bu hastalıkları sebebiyle normal bir şekilde oynayamayan, özel ihtiyaçları olan, hijyenik ortamda kalmaları gereken kendileri minik ama yürekleri kocaman savaşçılarımız var. Maalesef her yıl 3000 civarı miniğe kanser teşhisi konuluyor. Bu rakam sadece Türkiye için… Koca yürekli savaşçıların büyük çoğunluğu bu hastalığı yeniyor. Ancak, süreç çok uzun ve yıpratıcı. Hem kendilerini hem ailelerini yıpratıyor… Bu çocuklar, diğer çocuklar gibi rahatça koşup oynayamıyor, hijyenin ön planda olduğu merkezlerde tedavi görüyorlar. Dolayısı ile oyuncağa, oyun alanına ulaşma şansları daha az. Onların sadece bir tebessümü, gülümsemesi, kahkahası herşeye bedel… Biz yetişkinler için en iyi ilaç…

İçinizi karartmak değil amacım. O yüzden güzel haberler şimdi başlıyor. Gülmek İyileştirir Derneği geçen sene İstanbul’da bir ilki gerçekleştirip kanser tedavisi gören miniklere özel Hijyenik Oyun Merkezi’ni açtı. Şu anda ikinicisi için çalışmalarını sürdürüyorlar. Kendi sözlerini noktası virgülüne dokunmadan paylaşıyorum: “Çocukların zorlu tedavi süreçlerini hijyen kaygısı olmaksızın, güle oynaya geçirdikleri merkezde, aileler için de ücretsiz psikolojik destek sağlamaktayız...”.

Şimdi size bir teklifim var. Sadece geçen hafta içerisinde neler için harcama yaptığınızı düşünün. Dışarıda yediğiniz bir yemek, içtiğiniz bir kahve, toplu taşıma ile gidebilecekken üşenip taksiyle gittiğiniz biryer. Bu ve bunun gibi bir harcamayı yapmasaydınız, geçen haftaki yaşam kaliteniz ne kadar etkilenirdi? 1 haftasonu dışarıda eğlenmek yerine evde dostlarınızla oturup çay içseniz veya tam tersi evde oturacağınıza dışarıda yeseniz harcayacağınız ya da cebinizde kalacak para yaşantınızı ne kadar etkileyecek? Cevaplarınızı duyar gibiyim, çoğunuz etkilenmeyeceksiniz. Sizi etkilemeyecek bir miktar, biraraya geldiğinde bir çok çocuğu olumlu etkileyebilir. Bunun parçası olmak istemez misiniz?

Unutmayın lütfen arkadaşlar. 100>0. Aynı şekilde 1>0. Azına, çoğuna birşey diyemem ama şunu diyebilirim ki, az miktar, hiç miktardan daha iyidir. Bugün içmeyi pas geçeceğiniz bir kahvenin yaratabileceği etkiyi lütfen küçümsemeyin. Sizlerden çok büyük birşey istemiyorum, sadece 1’in 0’dan büyük olduğunu hatırlayın. Aklınızdan 1>0’I geçirirken bir miniğin gülümseyişini getirin gözünüzün önüne. Bu gülümseyişlerden biri sizin sayenizde olabilir….

Peki, ben niye koşuyorum? Kendimi kısaca şöyle tanımlıyorum: Sadece iyi bir insan olmaya çalışan sıradan bir birey, okyanustaki bir kum tanesi... Tek amacım var, birilerine gücüm yettiğince elimi uzatabilmek, iyiliğe dokunabilmek... Bu kampanya ile amacım, miniklerle aranızda bir köprü olabilmek. Bugün desteğinizi istiyorum, gelecek yıl gelin birlikte koşalım, sonraki yıl başka dostlarımızı da alalım. Öyle büyüyelim ki Boğaziçi Köprüsü sayımız karşısında çaresiz kalsın, kötülük her bir adımımızla titresin. İyiliğin peşinde koşalım... Çok hızlı değil, koşar adım değil belki ama kendimizden emin. Adım adım...

Lafı daha da uzatmadan, Amiral Willam McRaven’ın bir konuşmasından bir alıntıyla bitirmek isterim. “Dünya’yı gezerken öğrendiğim tek birşey varsa, o’da umudun gücüdür. Bir insanın gücü…. Washington, Lincoln, King, Mandela hatta Pakistan’lı küçük bir kız Malala. Bir insan diğer insanlara umut aşılayarak Dünya’yı değiştirebilir…”

Niye bu insanlardan biri ben ya da siz olmayalım?

Saygı ve sevgilerimle...
Övünç

Eğer Övünç Çeliker isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)