Abdülaziz Özay - Kampanya Sayfası

Neden Koşuyorum

Merhabalar,
Sizin hiç otizmli bir tanıdığınız oldu mu veya yakınınız?? Bir otizmli çocuk tanıdınız mı? Benim oldu... Peki hiç otizmli bir çocuğun annesini tanır mısınız?? Ben tanıyorum. Yeğenim Serkan ve ablam.
Olayları hikayeleştirmeyi pek beceremem ama size yaşananlardan ve biraz Serkan'dan bahsetmek isterim.
14 Kasım 1988, Serkan doğdu. Doğum biraz sıkıntılı oldu. Kordon dolanması, beyne oksijen gitmemesi, Serkan'ın sanki hayattan haberdarmışçasına biraz gelmek istememesi, sonra vakum filan... Yani, her doğumda yaşanabilecek sıkıntılar işte.
Bitti sıkıntılar (sandık) ve yeğenim geldi. Acayip heyecanlıydım, acayip. İlk gençlik yıllarımın en hızlı zamanlarıydı. Belki biraz fazla hızlıydım. Çok hayallerim oldu Serkan için. Motora bindirecektim Serkan'ı, araba kullanmayı benden öğrenecekti mesela. Hayatta dik duruşundan asla vazgeçmeyecek, öz güveni yüksek , belki biraz fırlama bir yeğenim olsun istiyordum. Beraber basket oynayıp bolca spor yapmak istiyordum büyüdüğünde Serkan'la.
Aşık olacaktı ve ilk bana anlatacaktı mesela. Dayıyım ya.. Kız arkadaşı ile tanıştıracak , okul hayatından, sonraki iş hayatından , sıkıntılarından konuşup kendi yaşamışlıklarımdan bahsederek yol gösterecektim yeğenime.
Dayısı gibi biraz süratli, profesyonel bir araba ve motor sürücüsü yapacaktım yeğenimi.
Annesi, babası, dedeleri, büyükanneleri... Hepsi benden daha heyecanlıydı. Her iki aileninde ilk torunuydu. Benim de ilk yeğenim. İnanılmaz bir yeni kimlik heyecanı bende...
Günler geçiyor ve Serkan büyüyordu. Gelişim bozukluğu dendi ilk önce. Anlayamadık Serkan'ın ne kadar özel olduğunu. Çok sonra kondu otizm tanısı ve biz farkına varmakta çok geciktik.
Serkan 28 yaşında. Hiç aşık olmadı, belki oldu da biz bilemedik . Hiç motosiklet hiç araba kullanmadı Serkan ama bilgisayar oyunlarında herkesi geçti. İstediği arabaları, istediği motorları (veya benim istediklerimi) bilgisayar oyunlarında kullandı ve herkesi geçti. Şu an en büyük keyfi dayısının kullandığı arabada yan koltukta oturup yolda ki herkesi nasıl geçtiğini seyretmek.
Artık farkındayız, ben farkındayım. Ve sizi de de bu farkındalığı haberdar edebilmek adına 13 Kasımda bütün Serkanlar için koşacağım. Erken fark edilebilsinler ve eğitimlerine devam edebilsinler diye.
Tohum Otizm Vakfı için iyilik peşinde koşuyorum!
Sadece şikayet etmiyorum değiştirmeye çalışıyorum, adımlarımla çevremdekileri harekete geçirmeye çalışıyorum, farkındalık yaratıyorum
İstanbul-2016-Tohum Otizm-Adımlarımız Otizmli Çocuklar İçin projesini destekleyeceğim. 13 Kasım 2016 günü İyilik Peşinde Koşacağım, adımlarıma anlam katacağım. Koşumu desteklerseniz beni çok mutlu edersin.
Özel Tohum Vakfı Özel Eğitim OKulu Destek Eğitim Merkezi'nde eğitim, 11 ay, 1 hafta boyunca devam eder.
Haftada 2 gün, ayda 16 seans olmak üzere yıllık eğitim bedeli 18.750 TL'dir. Her bir seans ücreti 145 TL'dir.
Bağış yapmak çok kolay. Aşağıdaki bağlantıya giderek bu kampanya için hazırladığım sayfamda hem şu anda kaç kişiden bağış topladığımı görebilirsin hem de istersen bağış yapabilirsin.

Beni desteklemek için sen de bağış yap
https://bagis.adimadim.org?ccid=CC9503

Kampanyamın son durumunu merak ediyorsan
https://ipk.adimadim.org/kampanya/CC9503

Sevgiler

Aziz

Eğer Abdülaziz Özay isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)