Alikev için, Ali İsmail Korkmaz'ın hayalleri için koşuyorum. Ve Emel annenin 'neden koşuyorum?" yazısını okuduktan sonra; üzerine yazacak bir şey yok diye düşündüğüm için sizinle de onun sözlerini paylaşmanın benim yazacaklarımdan çok daha anlamlı ve kıymetli olduğuna inandım. Bakın Emel annemiz neden koştuğunu nasıl anlatıyor:
EMEL ANNE: Ben neden mi koşuyorum? ALİKEV için... ALİKEV, Ali İsmail Korkmaz adına, o'nun hayallerini yaşatmak, gerçekleştirmek adına kurduğumuz vakıf...
Bizler, o'nun ailesi olarak o'nun kısacık yaşamında gerçekleştirmeye çalıştığı hayallerinin, düşlerinin peşine düşmek için bu vakfı kurduk.
Ali İsmail kısacık yaşamında o kadar çok şey yaptı ki... Küçüktü ama bir sürü çocuğa kitap okuttu; aralarından en iyi özet çıkarana hediyeler aldı. Köy okullarına kitap götürdü. Hep derdi ki, "Köyde okuyan çocuklar ne kadar eğitim alabiliyorlar ki? Onlara kitap götürmeliyim." Engellilere çuvallarca şişe kapağı topladı. Defalarca huzur evine gitti...
Biz çocuklarımızı sevgiyle iyilikle büyüttük. İşte benim Ali İsmail'im bu kadar sevgiyle, insanlıkla dolu bir çocuktu. Şimdi ben o'nun düşlerini gerçeğe dönüştürmek için, vakfımızı yaşatmak, onlarca çocuğa, gence imkanlar yaratmak için koşuyorum ve sizlerin de bağış katkılarıyla kampanya hedeflerimizi gerçekleştirip amacımıza ulaşacağımıza inanıyorum. Destekleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum.
Eğer Ece Zereycan isen, şifren ile bu sayfaya giriş yaparsan seni desteklemek için bağış yapanların isimlerini görebilirsin. (Bu liste kişiye özeldir ve sadece kampanyayı açan gönüllü koşucu bu listeyi görebilir.)